Epilog

WSZYSCY KTÓRZY PRZECZYTAJĄ EPILOG, KOMENTUJĄ, WAŻNA NOTATKA NA KONIEC WIĘC PROSZĘ PRZECZYTAJ JĄ. ILY. 

Muzyka do rozdziału Album Ed'a przy którym pisałam (3 i 4 piosenkę najlepiej przewińcie bo nie pasują)

Nobody's Pov 

Dochodziła jedenasta. Justin szedł do pokoju Clary, który będzie nazywany 'jej' jeszcze przez kilka godzin, Chłopak czuł pustkę, dziwne uczucie na myśl o tym że to ostatni dzień spędzony w towarzystwie Clary. Ziarnko nadziei nadal mu towarzyszyło, myśl, że jeszcze kiedyś ma szanse spotkać szatynkę, zobaczyć jej szczery uśmiech którym obdarzyła go tylko kilka razy, usłyszeć jej melodyjny śmiech. Zastanawiał się czy ona będzie za nim tęskniła, bo w końcu on robi to już teraz, mimo że nadal znajdują się w tym samym budynku. 

Tęsknienie za czymś to chyba najgorsze uczucie jakiego można doświadczyć. Uczucie, że czegoś ci brakuje do pełnego szczęścia, pustka którą niczego nie jesteś w stanie zapełnić i nikt nie jest w stanie sprawić, że całkowicie zapomnisz o danym przedmiocie lub osobie. Jeśli tęsknisz za tym drugim, jest najgorzej. Justin tęsknił za wieloma osobami od pierwszego dnia pobytu w ośrodku, za przyjaciółmi, rodzicami, i chociaż ci odwrócili się od niego, brakowało mu ich. Jednak myśląc o stracie Clary czuł coś gorszego, tej pustki nie dało się zagłuszyć, nie dało się o niej zapomnieć. Nie teraz, nie jutro, nigdy.

~*~

W końcu nastał czas rozstania, Justin pomógł spakować Calry jej rzeczy i razem w milczeniu ruszyli do wyjścia z ośrodka. Szatynka załatwiła wcześniej wszystkie formalności i teraz zostało jej tylko opuścić placówkę. 

Zatrzymali się za bramą, Justina obserwowali strażnicy pilnując czy aby na pewno nie ucieknie. Teraz oboje w milczeniu czekali na przyjazd czarnego vana Cat, który zabierze Clary daleko od Justina. 

Szatynka przygryzła wargę i zacisnęła uchwyt na pasku od plecaka. 

Więc tak to się wszystko skończy, pomyślała i poczuła łzy wzbierające się w jej oczach. 

Każda droga w pewnym momencie się rozwidla, wybieramy różne drogi myśląc, że kiedyś może znowu się skrzyżują. Widzisz, że ktoś coraz bardziej się od ciebie oddala, ale myślisz 'to nic, jesteśmy dla siebie stworzeni, w końcu się spotkamy', ale tak się nie dzieje. Wtedy zastawiasz się kiedy to wszystko się zaczęło, a zaczęło się o wiele wcześniej niż ci się wydaje. Zaczynasz rozumieć, że nic nie dzieje się dwa razy, już nigdy nie poczujesz się tak samo dobrze.

- Przepraszam, kim jesteś? - Wychrypiałem uprzejmie.

- Nie zawracaj tym sobie swojej główki Justin. - Powiedziała oschle nadal na mnie nie patrząc.

Z trudem usiadłem opierając się o ścianę za mną i obserwowałem szatynkę.

- Przepraszam ale musiałaś mnie z kimś pomylić. Ja jestem Drew. - Uśmiechnąłem się przyjacielsko, dziewczyna uraczyła mnie kilku sekundowym spojrzeniem.

- Tak, pomogę ci z Sam, innymi dzieciakami z tego miejsca, pomogę ci się zmienić, pokażę ci co jest po tej drugiej stronie medalu Bieber. Nauczę cię być normalnym.

Przygryzłem wargę. Naprawdę chciałem jakoś przeżyć w tym miejscu, a jeśli to był jedyny sposób by przetrwać, byłem w stanie się poświęcić.

- Ale ty też mi w czymś pomożesz. - Łobuzerski uśmiech pojawił się na jej twarzy.

- W jaki sposób? - Dopytałem dokładnie się jej przyglądając.

- Wyglądasz słodko. - Wypaliłem patrząc na jej potargane włosy i zmęczony wyraz twarzy.

- Ja nigdy nie wyglądam słodko. - Warknęła odkrywając swoje ciało.

- To jak wyglądasz? - Uniosłem brew lustrując ją wzrokiem, była w samej koszulce, co szczerze mnie speszyło ponieważ nigdy nie widziałem tyle odkrytego ciała u dziewczyny.

- Seksownie. - Puściła mi oczko i podeszła do biurka, i tak jak codziennie rano wyciągnęła z szuflady paczkę papierosów i popielniczkę. Usiadła wygodnie na łóżku i wsunęła papierosa między pulchne wargi, po czym go podpaliła.

- Clary! Ja chce się całować. Chodź tu. - Justin złapał mnie za biodra i przyciągnął do siebie. Za nim mogłam zareagować wpił swoje pulchne, różowe wargi w moje. Nie potrafiłam postąpić inaczej i odwzajemniłam pocałunek.

Kiedy zdałam sobie sprawę co właśnie robie odepchnęłam od siebie Justina.

- Jesteś pijany i na dodatek zajarany. - westchnęłam chcąc wyswobodzić się z jego uścisku, ale był za silny.

- Co z tego? - Zaśmiał się. - To nie zmienia faktu, że wiem czego chce, a chce ciebie. - Wybełkotał prawie niezrozumiale. - Zawsze chciałem. - Jęknął.

- Jak właściwie rodzą się motyle? - zaśmiała się patrząc cały czas na ścianę. - Wielka motylica rodzi małe motylki? jak to jest? - Zaśmiała się w końcu patrząc na Justina.

- Motyl składa jaja, jest gąsienica i potem zamienia się w motyla. - Zaśmiał się szatyn patrząc na Clary.

- Okeeey. - Zaśmiała się. - Motyle pieprzą się w powietrzu? - Spytała nagle.

- Nie wiem. - Uśmiechnął się ciepło.

- To musi być cholernie niewygodne. - Westchnęła kładąc się z powrotem na plecach, Justin parsknął śmiechem obserwując Clary.

- Proszę, nie płacz. - Szepnął cicho.

Dziewczyna poczuła dziwne uczucie w żołądku patrząc w oczy szatyna. Rozpłynęła się w jego karmelowych tęczówkach i nie potrafiła odwrócić wzroku, czuła się jak w jakimś transie, nie mogła się ruszyć.

Po chwili odzyskała zimną krew i odsunęła się od chłopaka wracając do wcześniejszej pozycji.

- Ja... nie powinienem. - Mruknął chłopak.

- Życie jest zbyt krótkie żeby robić tylko to co powinniśmy. - Clary zatruła płuca dymem.

- Dobrze, daj. - Westchnął Bieber i wstał, wziął od szatynki papierosa i odpalił go trzymając ustnik pomiędzy wargami.

Zaciągnął się mocno i zaczął kaszleć wypuszczając dym.

- To normalne na początku. - Zaśmiała się Clary obserwując Justina.

Po chwili chłopaka przestał męczyć kaszel i zaciągnął się ponownie tym razem wypuszczając dym nieco spokojniej.

- Widzisz? Już ci idzie lepiej. - Szatynka uśmiechnęła się ponownie zaciągając.

- Miałem ci pomóc, pamiętasz? - Mocniej przygryzł wargę kładąc ręce na jej biodrach i przyciągnął ją bliżej siebie.

- Pamiętam. - Clary uśmiechnęła się lekko i owinęła rękami jego szyję.

- Więc robię właśnie to, pomagam ci. - Wyszeptał z ustami blisko jej twarzy.

Dziewczyna odruchowo przymknęła oczy, a on złączył ich wargi w delikatnym pocałunku.

- Będę tęskniła. - Szepnęła Clary patrząc przed siebie, walczyła z własnym głosem modląc się by nie załamał się w połowię zdania. 

- Tak ja też. - Odszepnął Justin i spojrzał na dziewczynę, przełknął gulę która utworzyła się w jego gardle. 

- Powodzenia, no wiesz. - Mruknęła patrząc w dół na swoje nogi. 

- Tak, tobie też. - Dziewczyna spojrzała na Justina i posłała mu mały uśmiech czując jak jej serce rozpada się na tysiące małych kawałeczków. 

Justin bez zastanowienia złączył ich usta przyciągając dziewczynę do siebie za biodra. 

Pocałunek był czuły, oboje przekazali w nim to czego nie potrafili powiedzieć, chłopak pamiętał słowa Tysona które odtwarzały się w jego głownie niczym mantra. 

'Jeśli wpadniesz i ona sie o tym dowie, nigdy więcej jej nie zobaczysz.' Justin dobrze wiedział, że kochał Clary. Kochał ją i musiał pozwolić jej odejść, bo wiedział, że ona i tak nie odwzajemnia jego uczucia.

Po chwili wyczekiwany samochód Cat zatrzymał się tuż przy nich, Calry włożyła walizkę do bagażnika który jej przyjaciółka otworzyła automatycznym guzikiem. 

- Żegnaj Justin. - Przygryzła wargę i spojrzała na chłopaka. Na jego twarzy wymalowany był ból. W środku tęsknota niszczyły go, jednak na zewnątrz nadal robił dobrą minę do złej gry. 

- Żegnaj Clary. - Szepnął nie mogąc wypowiedzieć tych słów głośniej. 

Posłali sobie ostatnie spojrzenie, Clary wsiadła do auta od strony pasażera, a kiedy obje zniknęli ze swojego pola widzenia, przez ich głowy przeszła jedna myśl.

'Kocham cię, ale ty nigdy nie pokochasz mnie, tak będzie lepiej.' 

____________________________________________

KONIEC!

Jejku to naprawdę koniec Scary Secret :') Popłakałam się pisząc to jejku....

Dobra, wracając do spraw ważniejszych niż to jak łatwo się wzruszam:)) 2 część ss pojawi się tylko w tedy jeżeli pod epilogiem pojawi się duuuużo, serio dużo komentarzy. W tabelce obok macie ile osób zadeklarowało, że czyta, połowa z tego i ruszamy z kolejną częścią ff. 

Od razu uprzedzam, że druga część jeśli byłaby pisana to tylko na wattpadzie.

Czemu? Łatwiej tam i czytać i pisać, poza tym nie musiałabym was informować o nowych rozdziałach ponieważ z każdą nową publikacją wyskakiwałyby wam powiadomienia w telefonie:) 

Więc jak widzicie bardziej korzystne i dla mnie i dla was.

Mam nadzieje, że wszyscy którzy przeczytali to ff tak jak prosiłam skomentują epilog. 

Kocham was bardzo, dziękuję za każde wejście, za każdy komentarz, który motywował mnie do dalszej pracy, kocham was mocno i dziękuję że wytrawiliście ze mną tak długo. 

ilysm x 

Mój tt @ahmyariana

i ask jeśli macie jakieś pytania ask.fm/ahmyariana 

Moje nowe fanfiction o Jai'u z Janoskians   Let's Play a Game

much love x